1988 թվականից մասնակցել է Ղարաբաղյան պատերազմին. 1988-1994 թվականներին նրա հրամանատարությամբ գործող գունդը ազատագրել է բռնազավթած 18 հայկական բնակավայրեր, ոչնչացրել 37 ռազմական հենակետեր, շարքից հանել կամ առգրավել հակառակորդի մեծաքանակ զինտեխնիկա։ Մասնակցել է Արաքս գետից մինչև Օմարի լեռնանցք ընթացող (Շուշիի, Լաչինի,Մարտակերտի, Քելբաջարի, Ֆիզուլիի և այլ) ինքնապաշտպանական և ազատագրական մարտերին։
ՀՀ «Մարտական խաչ» 1-ին աստիճանի շքանշան
ԼՂՀ «Մարտական խաչ» 1-ին աստիճանի շքանշան
«Ոսկե արծիվ» շքանշան, 2000
«Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» 2-րդ աստիճանի մեդալ (2015)
Մի բան էլ հիշեցնեմ։ Ապրիլյան քառօրյայի մասին խոսելուց գեներալը մի դեպք էր պատմում․
«Ես այս պատերազմի ժամանակ գրեթե ամեն ինչ տեսել եմ, բայց առավել խորը մի բան է մնացել իմ հիշողության մեջ: Տեսել եմ, թե ինչպես զոհված զինվորին վազելով բերում են, դնում շտապօգնության մեքենայի մեջ, ընկերը գալիս է ճակատը համբուրում ու վազելով նորից հետ գնում դիրքը պահելու: Առաջին պատերազմում չեմ տեսել նման բան, բայց հիմա դա տեսել եմ: Դրանից այն կողմ էլ ոչ մի բան չկա: Երբ ընկերոջն են կորցրել, նրանք իրենց ընկերոջ տեղն էլ են կռվել»:
Սա կոչվում է սիրո, անձնազոհության, հայրենասիրության ամուր շաղախ։ Բոլոր վեհ արժեքները ընդհանրացրած՝ միասնության շաղախ։ Ծուղակն այդ միասնության, ոգու ամրության շաղախի վրա է։ Բոլորս զգոն։
