Մենք ընդամենը հարցրինք՝ հաշվի առնելով, որ Սահմանադրությունն իր ուժը ստանում է Գերագույն խորհրդի որոշումից ու Անկախության հռչակագրից, իսկ ԳԽ որոշմամբ Արցախը չի կարող լինել Ադրբեջանի կազմում, ՍԴ-ն կարո՞ղ է Սահմանադրությանը համապատասխան ճանաչել մի փաստաթուղթ, ասենք՝ «խաղաղության պայմանագիր», որով ամրագրվելու է, որ Արցախն Ադրբեջանի մաս է կազմում։
Նազարյանի միակ հստակ ասելիքն այն էր, որ միջպետական այդ պայմանագիրը պետք է ՍԴ-ում քննվի․ «Գիտե՞ք ինչ, նախ պետք է լինի նման համաձայնագիր, դա դեռեւս խմոր վիճակում է, կամ չգիտեմ՝ ինչ վիճակում է, բոլոր դեպքերում, դա պետք է ունենա որոշակի ձեւակերպում, որի շուրջ նոր կարելի է ենթադրություններ անել։ Հիմա եթե չկա փաստաթուղթ, ի՞նչ կարող ենք ասել»։
Հիշեցրինք Փաշինյանի հայտարարությունը, որ Հայաստանը ճանաչում է Ադրբեջանի 86.6 հազար ք/կմ տարածքը, ինչը նշանակում է, որ Արցախը մեջն է։ «Ես չեմ կարող, կոռեկտ էլ չէ՝ հիմա հնչեցնել, ասեմ՝ այս դեպքում ՍԴ-ն այսպիսի որոշում կայացնի։ Երեւույթը տեսանելի չէ, լսելի է, բայց պետք է տեսանելի լինի, որովհետեւ իրավագիտությունը ճշգրիտ գիտություն է․․․ Ոչ թե չեմ հավատում, այլ պետք է դրվի փաստաթուղթ, որի շուրջ նոր կարելի է դատողություններ անել»։
Առավել մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում։
