Լրագրող Շաքե Ավոյանը գրում է.
«Արցախցուն բան ասելուց առաջ հիշեք` խաչվածին մահ չկա, իրոք` չկա։ Այ գրագող գրչակ, խզբզանքի վրա դրել է այս արտահայտությունը, որը միակ արժեքավոր բանն է, բայց իրենը չէ։ Զավեշտն այն է, որ եթե փնտրեք` “Խաչվածին մահ չկա”, համացանցը կբերի` Շուշան եսիմինչյան. գրքի շնորհանդես Պրահայում…
Իսկ ես կասեմ. լավ հիշեք` խաչվածին մահ չկա… Արցախցուն պիտակավորողը շնորհանդեսներ պետք է անի միայն հեռու մի տեղ` որտեղ ուզի, թեկուզ Պրահայում, որտեղ, ի դեպ, հայտնվել էին ոչ իրենց տաղանդի շնորհիվ, այլ դաշնակցականների հետ երբեմնի ընկերական սերտ կապերի շնորհիվ։ Խաչվածին մահ չկա, իսկ ուրացողին ներում չկա։
ԱՐԱՐԱՏԻՆ
Որպես երազ լուսեղեն
Ձյունապայծառ ու շողուն՝
Դո՛ւ, անխորտակ ապավեն
Հրաճարակ մեր հոգուն.
Կանգնի՛ր, անկյալ ժողովուրդ,
Եվ հավատա՛, և տոկա՛.
Կա քո վշտում վեհ խորհուրդ
ԵՎ ԽԱՉՎԱԾԻՆ ՄԱՀ ՉԿԱ.
Պարզվի՛ր պայծառ դեպի վեր,
Ցոլա՛ հրով անարատ,
Երկրիս մոխիր ու ավեր,
Դո՛ւ անմահ սիրտ, Արարա՛տ…
1915
ՎԱՀԱՆ ՏեՐՅԱՆ»:
