Իսկ մեկ տարի առաջ դաշինքը խրոխտ կեցվածքով մերժեց ժողովրդի համախմբման գաղափարը մեծամտորեն համարելով, թե հեսա գնալու են, ընտրություններով 50 տոկոս ձայն են հավաքելու, իշխանությունը վերցնելու են, Նիկոլ Փաշինյանին ու նրա թիմին դատելու են և այլն, և այլն։ Ռոբերտ Քոչարյանն այնպիսի ինքնավստահությամբ էր գործում, ասես իշխանությունն արդեն վերցրել էր, մնում էր ընտրություններով փաստացի արձանագրել իշխանության ընդունման-հանձնման փուլը։
Հիմա, երբ այլևս սպառել են գործելու բոլոր հարթակները ԱԺ ամբիոնից մինչև փողոց, և փողոցից մինչև ԱԺ դահլիճ, հիշել են համախմբման մասին անկախ բաժանարար գծերից։ Մի քիչ ուշացել են, հիմա թող գնան ԱԺ, մանր-մանր տրոհվեն երկրի պես, հետո հաջորդ ընտրություններին մի բան կմոգոնեն, որ վերարտադրվեն։ Վերջին հաշվով արդեն ակնհայտ է ինչպես թմրամոլը չի կարողանում ապրել առանց մորֆիի, այնպես էլ այսօրվա ընդդիմադիրները չեն կարողանում ապրել առանց իշխանություն ունենալու։
