«Եվրոպական քաղաքականության սիրելի մեթոդը է հիվանդ գլխից առողջ գլխին բարդելը։ Այլ կերպ հնարավոր չէ բացատրել Ֆրանսիայի նախագահ Էմանուել Մակրոնի վերջին հայտարարությունը։ Ֆրանսիացին մեղադրել է Ռուսաստանին, մեջբերում եմ, հայ-ադրբեջանական սահմանին «իրավիճակը բորբոքելու», Կովկասում և դրանից դուրս «իրավիճակը ապակայունացնելու» համար։
Հայտարարությունն առավել քան ոչ կոռեկտ է, կոպիտ, այլասերված և անընդունելի, ինչպես այն որակել է մեր երկրի նախագահը: Բայց հավելեմ՝ դա միանգամայն բացատրելի է իրականության թերի ու ատլանտյան ընկալման դիրքերից։ Մակրոնն, ըստ էության, ոչ թե Ռուսաստանին էր մեղադրում, այլ արդարացնում էր իրեն: Հեռուստահաղորդավարները նրան կշտամբեցին, որ «Ֆրանսիան Հայաստանը թողել է ճակատագրի քմահաճույքին»։ Նա ոգևորված պատմում է, թե Ֆրանսիան որքան է սիրում Հայաստանը։ Այստեղ հայկական սփյուռքի ազդեցիկ ներկայացուցիչներին ուղղված հաշվարկը բավականին պարզ երևում է։ Փորձում է իմաստուն և վեհ տեսք ունենալ:
Այնուամենայնիվ, վերհիշենք, թե ինչպես է ավելի քան կես դար՝ 1960-ականների վերջից ի վեր, Ֆրանսիան իրեն պահում իր նախկին գաղութներում։ Դրա պատճառով արյան ինչ գետեր են խոսել Մալիում, Ռուանդայում, Կոնգոյում, Ալժիրում։ Ինքը՝ Մակրոնը, ժամանակին աֆրիկացիներից ներողություն Է խնդրել քաղաքակիրթ Ֆրանսիայի մեղսակցությամբ տուտսիների ցեղասպանության համար, կտրված գլուխների ու հիմնովին ավերված գյուղերի համար, դիակներով լի հորերի համար։ Այն ամբող «բաժանիր և տիրիրի» համար կախյալ և աղքատ երկրներում, ինչը հավերժ ֆրանսիացիների խղճին է: Այսինքն՝ իր նողկալի գաղութային անցյալի համար և բավականին ակնհայտ ամերիկամետ ներկայի համար։ Հիասքանչ է, պարո՛ն նախագահ»,-գրել է Մեդվեդևը:
Աղբյուրը՝ tert.am
