Նրա խոսքով, վերջին 10-15 տարիների ընթացքում Թուրքիան խորը ինտեգրացիոն ծրագրեր է իրականացնում Նախիջևանում` մշակութայինից մինչև զինված ուժեր:
«Մի պահ Ադրբեջանն այնքան մոտ էր վերահսկողությունը կորցնելուն, որ մի քանի տարի առաջ արմատական փոփոխություններ իրականացրեց Նախիջևանի կառավարման համակարգում, պաշտոնից ազատեց գրեթե բոլոր ազդեցիկ դեմքերին և Բաքվից իր համար խիստ վստահելի դեմքեր նշանակեց:
Առհասարակ, նախիջևանյան կլանը, Հեյդար Ալիևի մահից հետո, որքան էլ առաջին հայացքից տարօրինակ երևա, ոչ միայն դուրս է մղվում էլիտայից, այլև նրանցից շատերի նկատմամբ հետապնդումներ են սկսվում:
Իլհամ Ալիևի նպատակային քաղաքականությամբ, իսկ միգուցե որոշ դեպքերում անկախ իր կամքից, երկրի ներսում, վերջին տասնամյակում ադրբեջանական էլիտան խիստ փոփոխություններ է կրել, որում մեծ դեր ունեն Ալիևի կինը (նրա ընտանիքը) և Թուրքիայի իշխանությունը:
Հատկապես 44-օրյա պատերազմից հետո, Ալիևի խորը դիմադրության պայմաններում, թուրքական ազդեցությունն ադրբեջանական պրոցեսներում բավականին աճել է, որի դրսևորումները, նաև դժգոհության տեսքով, որոշակի պարբերականությամբ արտահայտվում են նաև հրապարակային դաշտում», — գրել է պատգամավորը։
